Πολλοί την κατατάσσουν στην τζαζ. Όμως η τραγουδίστρια με την ιδιαίτερη φωνή, γεμάτη πάθος και τρέμουλο, είχε άλλη άποψη. Δεν δέχθηκε ποτέ πως ανήκε σε κάτι συγκεκριμένο. Ήθελε να είναι μέρος κάτι μεγαλύτερου. Ίσως όλης της μουσικής, που την σημάδεψε από μικρή ηλικία. Τραγούδησε πολλά είδη, όμως όταν αφιερωνόταν στην soul, στην ψυχή της, τότε κάτι μαγικό γεννιόταν.
Η Nian Simone γεννήθηκε στην Νότια Καρολίνα ως Eunice Kathleen Waymon , μια εποχή που οι μαύροι περνούσαν άσχημα. Είχε επτά αδέρφια. Άρχισε να τραγουδάει στην τοπική εκκλησία. Όταν ήταν δέκα χρονών έκανε δημόσια την πρώτη της εμφάνιση στο πιάνο και στην φωνή. Εκείνη την ημέρα έγινε κάτι που την σημάδεψε και την ώθησε να ασχοληθεί αργότερα με τα πολιτικά δικαιώματα: οι γονείς είχαν πιάσει μια θέση στην πρώτη σειρά, αλλά λόγω χρώματος, αναγκάστηκαν να δώσουν την θέση τους σε λευκούς.
Μετακόμισε στην Φιλαδέλφεια, όπου έκανε μαθήματα και συνόδευε τραγουδιστές στο πιάνο. Βρέθηκαν μερικοί άνθρωποι που αναγνώρισαν το ταλέντο της και με δωρεά την έστειλαν στην σχολή Julliard της Νέας Υόρκης. Όπως και μερικοί άλλοι μαύροι καλλιτέχνες όμως, τα παράτησε νωρίς, λόγω έλλειψης χρημάτων.
Όπως πίστευε η ίδια, η αποτυχία της να μπει στο Curtis Institute της Φιλαδέλφεια οφειλόταν στην φυλετική της καταγωγή. Ήθελε να γίνει η πρώτη Αφροαμερικανή σολίστας πιάνου. Και θα έκανε τα πάντα γι' αυτό. Στράφηκε στην τζαζ και στην μπλουζ. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Ατλάντικ Σίτι, ως Nina Simone. Το Nina σήμαινε κορίτσι στα ισπανικά, ενώ το Simone προήλθε από το όνομα της Γαλλίδας ηθοποιού Simone Signoret.
Τραγουδώντας την διασκευή του τραγουδιού «I Loves yoy Porgy» θα γίνει γνωστή στο αμερικανικό κοινό το 1959. Αμέσως θα αναμειχθεί στον αγώνα των πολιτικών δικαιωμάτων . Θα ηχογραφήσει σειρά τραγουδιών «Be young gifted and black», «Blacklash Blues» και το «Mississippi Goddam», αφιερωμένο στην δολοφονία του αγωνιστή Medgar Evers.
Το 1961 ηχογράφησε το παραδοσιακό τραγούδι «House of the Rising Sun» που αργότερα το τραγούδησε ο Bob Dylan και έγινε τεράστια επιτυχία από τους Animals. Στις επιτυχίες της ακόμα συμπεριλαμβάνονται τα «I Put a Spell on You» και το «Here Comes the Sun».
Όταν έβγαινε στην σκηνή και άκουγε φωνές και γέλια δεν τραγουδούσε. Περίμενε σιωπηλή μέχρι να επικρατήσει απόλυτη ησυχία. Κάποιες φορές μπορεί να φώναζε και ένα «Σκάσε!» στους θεατές. Δεν ήταν βεντέτα. Απλά το θεωρούσε ζήτημα σεβασμού. Υπήρξε όχι μόνο μια πολυδιάστατη τραγουδίστρια, αλλά και ένα πολυδιάστατος άνθρωπος.
Το 1971 θα φύγει από τις ΗΠΑ, μετά από διαμάχες με ατζέντηδες, την εφορία και δισκογραφικές εταιρείες. Η ίδια ήξερε τον λόγο. Ο ρατσισμός. Επτά χρόνια αργότερα επέστρεψε και συνελήφθη για φοροδιαφυγή. Όμως δεν ήταν κάτι τυχαίο. Το είχε επιλέξει. Δεν πλήρωνε του φόρους της για χρόνια, ως διαμαρτυρία για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Συνέχισε να ζει εκτός ΗΠΑ, σε νησιά της Καραϊβικής, στην Αφρική και την Ευρώπη. Την δεκαετία του '80, εμφανιζόταν στο Ronnie Scott's στο Λονδίνο.
Με τα χρόνια απέκτησε φήμη δύσκολου ανθρώπου στην συνεννόηση και την συνεργασία. Ήταν δύσκολη. Αλλά όλα αυτά γιατί είχε περάσει δύσκολα και ήθελε να της μιλούν σαν ίσο προς ίσο. Η ίδια δεν συμφωνούσε ότι έχει εκρηκτικό χαρακτήρα, απλά ήθελε να της φέρονται όπως έπρεπε.
Παρόλ' αυτά το 1995, πρωταγωνίστησε σε περιστατικό όταν πυροβόλησε με αεροβόλο τον γιο του γείτονα που έκανε φασαρία και δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Ναι, ήταν υπερβολική και ξεπερνούσε τα όρια. Αλλά σεβόταν αυτό που έκανε. Και είχε νιώσει την υπερβολή στο πετσί της σε όλη της την ζωή.
Παντρεύτηκε 2 φορές και χώρισε και τις δυο. Το 1993 εγκαταστάθηκε στην Γαλλία και το Αίξ-αν-Προβάνς. Πέθανε δέκα χρόνια αργότερα στον ύπνο της. Η μουσική της άρχισε να γίνεται γνωστή από την δεκαετία του '80 και μετά, πολύ περισσότερο και την κατέταξε σιγά σιγά στις ιέρειες της soul. Πρόσφατα γυρίστηκε μια ταινία για την ζωή της, με πρωταγωνίστρια την Zoe Saldana.
