Ένα ΣΜΝ που ανακαλύφθηκε μόλις στη δεκαετία του '80, μετατρέπεται γρήγορα σε μια εξαιρετικά ανθεκτική ασθένεια, που μολύνει όλο και περισσότερους ανθρώπους, και αντέχει στα αντιβιωτικά όλο και περισότερο.
Το Mycoplasma genitalium (MG) αυξάνεται παγκοσμίως, και παρουσιάζει έξαρση στην Αυστραλία, και ιδιαίτερα στην ομοφυλοφιλική κοινότητα. Υπάρχουν επίσης στοιχεία που δείχνουν ότι το μυκόπλασμα έχει καταστροφικές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στη σεξουαλική υγεία και των γυναικών.
Αυτή η λοίμωξη (STI) προκαλεί ουρηθρίτιδα στους άνδρες (μια λοίμωξη της ουρήθρας που έχει ως αποτέλεσμα μια αίσθηση καψίματος και πόνο στο όργανο). Νέες μελέτες έχουν επίσης δείξει πως αυτή η ασθένεια είναι ικανή να προκαλέσει μακροχρόνια προβλήματα στη σeξουαλική υγεία των γυναικών και σε προβλήματα εγκυμοσύνης συμπεριλαμβανομένης μιας αποβολής.
Το μυκόπλασμα επίσης μπορεί να οδηγήσει και σε φλεγμονή της πυέλου, και να οδηγήσει σε μη φυσιολογική αιμορραγία, πυρετό, έμετο και προβλήματα στις σάλπιγγες.
Η Αναπληρωτής Καθηγητής Catriona Bradshaw, ερευνήτρια του Κέντρου Σeξουαλικής Υγείας της Μελβούρνης (MSHC), μελετά το μυκόπλασμα από το 2003 και ανέφερε στο BuzzFeed News ότι, ενώ δεν είναι ιδιαίτερα επιθετική σeξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια (αντίθετα με τη γονόρροια) προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία στους γιατρούς. "Ως συνήθως, το βάρος των ασθενειών και των προβλημάτων έγκειται στις γυναίκες - που έχουν πιο περίπλοκα αναπαραγωγικά συστήματα", ανέφερε. Το μυκόπλασμα πλέον είναι τόσο κοινό όσο οι λοιμώξεις από χλαμύδια (1-2% του πληθυσμού).
Πρόσφατη μελέτη έδειξε πως το 13,4% των ανδρών που έχουν σeξουαλική επαφή με άνδρες, βγήκαν θετικοί στις εξετάσεις για μυκόπλασμα. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι το μυκόπλασμα δεν μπορεί να καταπολεμηθεί τόσο εύκολα όσο οι άλλες ασθένειες γιατί είναι πιο ανθεκτικό στην αζιθρομυκίνη, ένα κοινό αντιβιοτικό που χρησιμοποιείται για βακτηριακές λοιμώξεις.
Αυτή η ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι η αζιθρομυκίνη χρησιμοποιείται συχνά ως φάρμακο που λαμβάνεται πριν καν βγουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων, δηλαδή η θεραπεία ξεκινά αμέσως πριν διαπιστωθεί αν είναι όντως το σωστό φάρμακο, και εν μέρει στο γεγονός πως τα αντιβιοτικά δεν είναι φτιαγμένα για να αντιμετωπίζουν τον πολλαπλασιασμό των βακτηρίων του μυκοπλάσματος.
