Ο Γιώργος Νταλάρας αποτελούσε από τα 80s αγαπημένο στόχο των σατιρικών καλλιτεχνών. Ποιος δεν έχει ακούσει άλλωστε την περίφημη φράση "δε μας χέζεις ρε Νταλάρα" που πλάσαρε ο Χάρρυ Κλυν το 1985 στο δίσκο Έθνος Ανάδελφον. Και ο Τζίμης Πανούσης στις παραστάσεις του αναφέρονταν συχνά στον τραγουδιστή με σκωπτικό ύφος.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν το 1997. Τότε και στο πλαίσιο παράστασης του Τζίμη Πανούση , ο Γιώργος Νταλάρας και οι αφιλοκερδείς συναυλίες του βρέθηκαν στο στόχαστρο. Συγκεκριμένα στη διάρκεια της παράστασης εμφανίζονταν σε γιγαντοοθόνη η εικόνα του Νταλάρα και από το στόμα του να βγαίνουν πεντοχίλιαρα.
Στις 7 Ιουλίου του 1997 ο Γιώργος Νταλάρας έκανε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και ταυτόχρονα κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του, που ίσχυσαν μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, και απαίτησε από τον Πανούση να σταματήσει να χρησιμοποιεί τη φωνή και την εικόνα του στις παραστάσεις του, με πρόστιμο αν το έκανε ενός εκατομμυρίου δραχμών για κάθε αναφορά!
Ο Πανούσης, όμως, δεν πτοήθηκε και συνέχισε να κάνει το δικό του. Μάλιστα, συνήθιζε να λέει σε επόμενες παραστάσεις του: «Τώρα μου ήρθε να ξοδέψω 3.000.000 δραχμές: Νταλάρας, Νταλάρας, Νταλάρας!».
Στις 23 Ιουλίου, στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, συζητήθηκε η υπόθεση των ασφαλιστικών μέτρων, όπου προσήλθε ο Γιώργος Νταλάρας, όχι όμως και ο Τζίμης Πανούσης ο οποίος τοποθετήθηκε, μετά, με λακωνική δήλωσή του: «Στην τελευταία διαφημιστική εκστρατεία του Γιώργου Νταλάρα για την καινούργια του κασετίνα, δεν συμμετέχει ο Τζίμης Πανούσης».
Η απόφαση (αρ. 21663/97) του τμήματος ασφαλιστικών μέτρων γράφει, επί λέξει, πως «απαγορεύεται στον Τζίμη Πανούση να χρησιμοποιεί με τεχνικά μέσα τη φωνή και την εικόνα του Γιώργου Νταλάρα, γιατί αυτό συνιστά προσωπική επίθεση εναντίον του και προσβάλλει άμεσα την τιμή και την καλλιτεχνική του υπόσταση, ξεπερνώντας κάθε όριο της καλώς εννοούμενης σάτιρας».
Δείτε χαρακτηριστικά video από τα δελτία ειδήσεων της εποχής.
Αργότερα, στις 10 Σεπτέμβρη 1997, με αγωγή (υπ. αριθμόν 8188/1997) προς το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών ζήτησε ποσό αποζημίωσης εκατό εκατομμυρίων δραχμών για ηθική βλάβη. Το δικαστήριο δέχθηκε εν μέρει (15.000.000 δρχ.) την αγωγή (απόφαση 8002/1998). Ο Πανούσης στις 27 Μαΐου 1999 κατέθεσε έφεση η οποία απορρίφθηκε από το εφετείο Αθηνών στις 21 Δεκέμβρη του 2000 (απόφαση 3040/2001).
Στις 3 Νοέμβρη 2000 το 5ο τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών όπου εξέτασε κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης την μετέτρεψε σε απλή εξύβριση κατ' εξακολούθηση καταδικάζοντας τον Πανούση σε φυλάκιση πέντε μηνών με τριετή αναστολή.
Το Μαΐο του 2002 στο Εφετείο κατά την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό, είχαν ακουστεί απίστευτα πράγματα καθώς ο Τζίμης Πανούσης ήταν ασυγκράτητος στην κατάθεσή του. "Ποιος είναι δηλαδή ο Γιώργος Νταλάρας;" Είχε πει ενώπιον του δικαστηρίου τότε με έμφαση. "Ήρθε στο σπίτι μου και του εξήγησα ότι δεν είχα πρόθεση να τον θίξω και να τον προσβάλλω. Δεν το κατάλαβε. Απεναντίας απειλούσε τη σύζυγό μου, ότι εάν δεν του δίναμε το επίμαχο βίντεο κλιπ, θα μας έκαιγε το σπίτι. Είναι ο μοναδικός που μηνύει τον Σταμάτη Κραουνάκη και ζητάει αποζημίωση 100 εκατομμυρίων. Ποιος είναι ο Νταλάρας που θέλει μόνο ύμνους και ούτε ίχνος κριτικής; Χούντα του Νταλάρα έχουμε; Βγαίνει με γιγαντοαφίσα του για την Κύπρο και τον ΟΗΕ και εμπορεύεται τον πόνο και τις ελπίδες του κυπριακού λαού. Κάνει μια εκδήλωση και γεμίζουν με φωτογραφίες του οι εφημερίδες. Έχει βαλθεί να κάνει λεφτά, κάνει συλλογή όπλων, εάν δεν κάνει και τίποτα άλλο χειρότερο".
Πάντως η Πολιτική Αγωγή δεν είχε αφήσει τότε να περάσουν ασχολίαστοι οι σκληροί του χαρακτηρισμοί. Όταν ρώτησε τον Τζίμη Πανούση γιατί δεν επιτέθηκε ποτέ σε άλλους τραγουδιστές που έχουν τραγουδήσει για την Κύπρο, ο ίδιος απάντησε: "Τσαντίστηκα γιατί ο Νταλάρας φέρεται να έχει ταυτισθεί με την Κύπρο". Λίγο αργότερα, ο Τζίμης Πανούσης σχολίαζε ενώπιον του δικαστηρίου: "Η σάτιρα δεν έχει κακές προθέσεις ακόμη κι αν επιμένει σε κάποια πράγματα".
Η καταδικαστική απόφαση επικυρώθηκε ξανά από το Τριμελές Εφετείο Αθηνών το Μάη του 2002 και τελεσίδικα τον Απρίλη του 2004 από τον Άρειο Πάγο.
Μετά την έκδοση της απόφασης από τον Άρειο Πάγο ο Γιώργος Νταλάρας είχε δηλώσει (στην εφημερίδα Espresso): "Αισθάνομαι ηθικά δικαιωμένος και κυρίως με το σκεπτικό της απόφασης του Αρείου Πάγου. Για μένα όλη αυτή η διαδικασία ήταν δυσάρεστη, επίπονη και καθόλου ευχάριστη [...] Πίστευα από την αρχή, αυτό που στην ουσία είναι και ο ισχυρισμός όλων των δικαστηρίων και του Αρείου Πάγου ότι η σάτιρα και η κριτική είναι ελεύθερη. Η προσβολή της τιμής όμως δεν μπορεί να περνάει ανενόχλητη. Και εγώ αισθάνθηκα προσβεβλημένος για την τιμή μου, για τις αρχές μου και τις αξίες μου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση αισθάνθηκα να προσβάλλομαι και δεν θα μπορούσα να αντιδράσω αλλιώς όπως θα αντιδρούσε και κάθε άνθρωπος στη θέση μου. Βεβαίως η σάτιρα είναι ελεύθερη και κανείς δεν έχει το δικαίωμα στο όνομα οποιασδήποτε τέχνης και σάτιρας να προσβάλλει την τιμή και την υπόληψη του άλλου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση εγώ αισθάνθηκα προσβεβλημένος και από κει και πέρα όλες μου οι ενέργειες έγιναν λόγω αρχής και τιμής".
