Ο Spencer Silver ήθελε το 1968 να φτιάξει μια ισχυρή κόλλα για να συναγωνιστεί αυτές που κυκλοφορούσαν ήδη στην αγορά. Ωστόσο, η κόλλα του δεν ήταν τόσο δυνατή, με αποτέλεσμα ναι μεν να κολλάει αντικείμενα αλλά να ξεκολλάνε και μάλιστα πολύ εύκολα χωρίς καν να αφήνουν ίχνος κόλλας πίσω τους.
Ετσι το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι και αποφάσισε να εκμεταλλευτεί αυτή την περίεργη ιδιότητα της κόλλας που έφτιαξε, όμως δεν κατάφερε και πολλά. Για πέντε χρόνια προσπαθούσε να πείσει τις εταιρείες να ενδιαφερθουν.
Στόχος ήταν να φτιαχτεί μια κόλλα που θα έβγαινε εύκολα από τις επιφάνειες, όπως για παράδειγμα σε μια ανακοίνωση όπου τα χαρτιά θα μπορούσαν εύκολα να αναρτηθούν και στη συνέχεια να αφαιρεθούν.
Η κόλλα του έμεινε στα αζήτητα μέχρι που ένας συνάδελφός του χρόνια μετά δοκίμασε να την βάλει σε χαρτάκια που τοποθετούσε στα βιβλία που διάβαζε για να μην χάνει τις σελίδα που βρισκόταν… ο Arthur Fry!
Ο Fry έγραψε την ιδέα του για έναν επαναχρησιμοποιούμενο σελιδοδείκτη και την παρουσίασε στους προϊσταμένους του. Αρχικά, η διοίκηση ήταν προβληματισμένη με το πόσο κάποιος θα χρησιμοποιύσε κάτι τέτοιο αλλά σύντομα, η 3Μ έδωσε την πλήρη υποστήριξη της.
Χρειάστηκαν ακόμη πέντε χρόνια για να τελειοποιήσουν και να σχεδιάσουν μηχανές για την κατασκευή του προϊόντος, αλλά στις 6 Απριλίου 1980, τα ποστ ιτ εμφανίστηκαν στις ΗΠΑ. Μέσα σε δύο χρόνια, το προϊόν έγινε πολύ δημοφιλές σε γραφεία, σχολεία, εργαστήρια, βιβλιοθήκες και σπίτια. Το 2010, o Silver πέρασε στο Hall of Fame των επιστημόνων!
