Μαζί με τις σχολικές διακοπές, έρχεται και το θέμα της απασχόλησης των παιδιών μας κατά τη διάρκεια των διακοπών τους, αλλά και των κοινών μας διακοπών.
Οι σκέψεις που κάνουμε αφορούν το πώς και με τι δραστηριότητες θα απασχοληθούν. Πρέπει μόνο να παίζουν ή και να διαβάζουν; Να μαθαίνουν κάτι τέλος πάντων που θα τους χρησιμεύσει την επόμενη σχολική χρονιά ή μόνο να κάνουν πράγματα που τα ευχαριστούν;
Οι σκέψεις αυτές δηλώνουν την ανησυχία μας και την αμηχανία μας σε σχέση με το τι πρέπει να κάνουμε. Η σπουδαιότερη μάθηση, η παιδεία, δεν διαμορφώνεται μόνο στις αίθουσες διδασκαλίας και μέσα στα βιβλία, αλλά και τις άλλες ώρες, στο σπίτι. Εκείνες τις ώρες που εμείς μπορεί να μην κοιτάμε και να μην προσέχουμε, να μην φτιάχνουμε τα λόγια μας, να είμαστε «αλλού», χαμένοι στην καθημερινότητα.
Σημασία δεν έχει, λοιπόν, απλώς να γεμίσουμε τις μέρες των παιδιών μας με δραστηριότητες, αλλά το να επιλέξουμε αυτές τις δραστηριότητες με κριτήριο την ανάπτυξη της ουσιαστικής μάθησης των παιδιών μέσα από αυτές.
Η πρόκληση είναι περισσότερο δική μας, των γονιών, και όχι τόσο των παιδιών, που φαίνεται να προσαρμόζονται πολύ πιο εύκολα απ’ όσο εμείς πιστεύουμε.
Η πρόκληση είναι να μην σχεδιάσουμε καμιά «ειδική εκπαίδευση» για φέτος, αλλά να επενδύσουμε μόνο στη δική μας ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ σε ότι κι αν κάνουμε.
Επομένως, δεν έχω προτάσεις για το τι θα κάνετε, υπάρχουν πολλές άλλωστε, αλλά για το τι να σκεφτείτε, να νοιώσετε, να παρατηρήσετε και να δώσετε εσείς το παράδειγμα και το κίνητρο για το κάλλιστο, σε ό,τι κι αν έχετε αποφασίσει να κάνετε.
Ας παίξουμε, λοιπόν, ένα παιχνίδι αυτό το καλοκαίρι, ένα παιχνίδι αλλιώτικο από τα άλλα: να μαθαίνω γιατί παίζω αυτό που παίζω. Γιατί κάνω αυτή τη δραστηριότητα, τι μου προσφέρει, τι μαθαίνω από αυτή, πως ένοιωσα, τι αισθάνθηκα, πως συμπεριφέρθηκα.
Ας «ντύσουμε» τις δραστηριότητές μας με τις παρακάτω σκέψεις, ξέροντας ότι ταυτόχρονα δίνεται και σε μας η ευκαιρία να μάθουμε μαζί τους:
1. Μπορούμε να τους μάθουμε να διαχειρίζονται το χρόνο τους…. Ίσως είναι η ευκαιρία μας να αμφισβητήσουμε το πώς χρησιμοποιούμε και εμείς το χρόνο μας και να το δούμε με μια διαφορετική ματιά. Ας τα αφήσουμε να κάνουν εκείνα προτάσεις για το πώς θα περάσουμε τη μέρα μας, χρονικά προσδιορισμένες και να τα ενθαρρύνουμε να τις πραγματοποιήσουν.
2. Ας εγκαταλείψουμε την τακτική, λάθος-τιμωρία. Τώρα δίνεται η ευκαιρία να τους μάθουμε ότι τα λάθη είναι τα αναγκαία βήματα που κάνουμε μέχρι να μάθουμε πώς να λειτουργούμε τον εαυτό μας. Μπορούμε να τους μάθουμε πως όλα είναι επιλογές που φέρνουν ένα αποτέλεσμα. Επομένως, να τα αφήσουμε να παρατηρήσουν τη συνέπεια της επιλογής τους και αν δεν τους αρέσει, την επόμενη φορά να κάνουν άλλη επιλογή.
3. Οι παράλογες απαιτήσεις των παιδιών, είναι συνήθως αποτέλεσμα των δικών μας ενοχών. Ας αφήσουμε τις ενοχές στην άκρη και ας συζητήσουμε όλοι μαζί πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πρώτα από όλα, αυτά που έχουμε στη διάθεσή μας, πριν πάμε γι’ άλλα. Αυτό θα τα κάνει να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους και θα τα αποτρέψει από τη συνήθεια του «βαριέμαι γρήγορα και ζητώ κάτι άλλο, που θα το βαρεθώ γρήγορα κ.ο.κ».
4. Να τα εμπνεύσουμε ώστε να χρησιμοποιήσουν τα ταλέντα τους, να πειραματιστούν, να βρουν να κάνουν πράγματα που θα χρειαστεί να δώσουν την προσοχή τους με αφοσίωση και πειθαρχία, να τεστάρουν τα όριά τους, μέχρι να τα καταφέρουν και να μην καταφεύγουμε πάντα σε «προκάτ» διασκέδαση.
5. Τα παιδιά είναι καθρέπτες μας! Διαισθάνονται και μιμούνται τη διάθεσή μας. Όταν νοιώθουν ότι είμαστε αγχωμένοι, αρνητικοί, ότι βαριόμαστε, θα το εισπράξουν και θα μάθουν να συμπεριφέρονται ανάλογα. Ας εξασκηθούμε στην χαρά! Θα είναι ευεργετικό να μάθουμε να «κλείνουμε το διακόπτη» του άγχους και να χαιρόμαστε μαζί τους το παρόν όσο πιο ανέμελα γίνεται.
6. Είναι ευκαιρία να τους μάθουμε ότι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω τους, πώς έχουν και αυτά υποχρεώσεις στο σπίτι, να μοιράζονται το χρόνο τους, να διοχετεύουν την ενέργειά τους πέρα από το εγώ τους, να δίνουν, να περιμένουν, να σέβονται όπως οι άλλοι σέβονται τα ίδια και τις ανάγκες τους. Έτσι, μπορούμε να τους δείξουμε πως μπορούμε όλοι μαζί να βοηθήσουμε για να τελειώσουμε με τις υποχρεώσεις μας, μετατρέποντας την κάθε δουλειά σε «παιχνίδι», παίρνοντας χαρά και ευχαρίστηση από αυτό, περνώντας παράλληλα και το μήνυμα ότι οι υποχρεώσεις είναι αναγκαίες, αλλά όχι απαραίτητα και βαρετές. Να τα ενθαρρύνουμε να γίνουν λίγο περισσότερο ανεξάρτητα, από το περσινό καλοκαίρι, να κάνουν αυτά που μπορούν μόνα τους και να νοιάζονται όπου μπορούν και τους άλλους.
7. Να παραδεχθούμε ότι δεν τα ξέρουμε όλα και μπορούμε να ψάξουμε μαζί τους για τις απαντήσεις σε ό,τι τους απασχολεί ή θέλουν να μάθουν. Μπορούμε να θέσουμε και εμείς θέματα που θα τα ενδιέφεραν για να τα ερευνήσουμε μαζί. Ας πετάξουμε τις ταμπέλες, ας γνωριστούμε πραγματικά μεταξύ μας σαν οικογένεια και ας νοιώσουμε συνειδητά ότι μας φέρει αυτό το καλοκαίρι.
Μια απόφαση είναι η χαρά, πάρτε την, αξίζει!
Βιογραφικό:
Η Ελένη Αϋφαντή είναι σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης (LifeCoach), εκπαιδευμένη στη Συστημική Ψυχιατρική και τη Διαχείριση Αρνητικών Καταστάσεων στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος που παρέχεται στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι ειδικευμένη στο Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό (NLP), ως εκπαιδεύτρια (NLP CoachingTrainer).
Πτυχιούχος Διοίκησης Επιχειρήσεων από το Université de La Rochelle της Γαλλίας, η Ελένη εργάστηκε για 28 πολύ δημιουργικά χρόνια στον κόσμο της βιομηχανίας ως στέλεχος Παραγωγής, Αγορών, καθώς και στη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού.
Έχοντας ολοκληρώσει αυτό τον κύκλο της επαγγελματικής της ζωής, αποφάσισε, το 2010, να αποδεχθεί τη φυσική της κλίση να υποστηρίζει και να καθοδηγεί ανθρώπους στην πραγματοποίηση των επιθυμιών που έχουν για τη ζωή τους. Έτσι, μελέτησε συστηματικά και αφοσιώθηκε με πάθος σε μια δουλειά για την οποία, στην πραγματικότητα, εκπαιδευόταν ήδη επί σειρά ετών, από μεγάλο προσωπικό ενδιαφέρον. Από το 2011 πραγματοποιεί βιωματικά σεμινάρια και ομαδικές ή ατομικές συνεδρίες συμβουλευτικής με μια ευρεία θεματολογία, όπως αυτογνωσία, σχέσεις, πραγματοποίηση στόχων, διαχείριση αρνητικών καταστάσεων, και άλλα.
