Ένα έγκλημα που πάγωσε την ελληνική κοινωνία και έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες της εποχής και ήταν πολύ πριν καθιερωθεί ο όρος γυναικοκτονία στη χώρα μας.
Ήταν Οκτώβριος του 1966, όταν το πτώμα της 18χρονης Ειρήνης Ζερβού, κομμώτριας στο επάγγελμα βρέθηκε στο σπίτι του ηλεκτρολόγου Χριστόφορου Φαντή στο Παλαιό Φάληρο.
Ο επίσης 18χρονος Φαντής, στργγάλισε την άτυχη κοπέλα στον ύπνο της με μία ζώνη και στη συνέχεια ζωγράφισε με ιώδιο έναν σταυρό στο στήθος της κοπέλας, αφήνει πάνω της ένα κολιέ σε σχήμα καρδιάς, φωτογραφίες και ένα απολογητικό σημείωμα στη μητέρα του: «Δεν είναι ανάγκη να ψάχνετε. Θα σας φέρουν γρήγορα το πτώμα μου. Την αγαπούσα και τη σκότωσα».
Συλλαμβάνεται μέσα σε 24 ώρες και εκεί προσπαθεί να απολογηθεί λέγοντας πως το θύμα τον απατούσε και πως προηγήθηκε καυγάς κατά τον οποίο τον χλεύαζε και τον υποτιμούσε.
«Την ώρα που γελούσε και με κορόιδευε έπιασα τη μία άκρη και την έδεσα με την άλλη. Της τύλιξα τον λαιμό με τη ζώνη της πιτζάμας, ενώ αυτή συνέχιζε να με βρίζει και να γελά. “Σ’ αγαπώ”, της είπα, αλλά αυτή απάντησε “Δεν με ενδιαφέρει”.
Όμως κατά την αναπαράσταση του φόνου, ο δράστης "σπάει" και εξιστορεί τα γεγονότα όπως πραγματικά έγιναν. Η νεαρή κοπέλα έπεσε θύμα της νοσηρής ζήλειας του.
Μάλιστα ολοκλήρωσε την αναπαράσταση με τη φράση: «Ευχαριστήθηκα έτσι, γιατί δεν θα την έπαιρνε πια κανένας άλλος»
